Semaglutide, een GLP-1-receptoragonist die aanvankelijk werd ontwikkeld voor de behandeling van diabetes, leidt bij diabetespatiënten ook tot vermagering en een daling van de incidentie van ernstige cardiovasculaire accidenten (MACE). In de SELECT-studie, een fase III-studie, was de incidentie van MACE bij 17.604 patiënten met een atherosclerotische hart- en vaataandoening en overgewicht (BMI ≥ 27 kg/m²) zonder diabetes 20% lager bij wekelijkse toediening van 2,4mg semaglutide s.c. dan in de placebogroep.
Bij patiënten met een de novo hartfalen met gedaalde linkerventrikelejectiefractie (HFrEF) verbetert die ejectiefractie sterk met de huidige interventionele en medische behandeling. Maar ondanks de recente adviezen om snel een medische behandeling op te starten en die stapsgewijs te intensiveren, kan het toch meerdere weken duren voor de doseringen van de geneesmiddelen stapsgewijs worden verhoogd. Volgens recente gegevens krijgen de patiënten de eerste maanden nog vaak te lage doseringen. Zeer vaak krijgen de patiënten 90 dagen na het stellen van de diagnose nog altijd geen optimale stabiele behandeling en het potentieel van omgekeerde remodellering van het LV is op het einde van die periode waarschijnlijk niet volledig benut.
Harttransplantatie is een zeer nuttige optie bij gevorderd hartfalen, maar helaas volstaat het aantal donoren niet om volledig aan de behoeften te voldoen. Een kunsthart zou dan ook een alternatief kunnen zijn. Hoe ver staan we daarmee? Tekst en uitleg door Walter Droogne (Cardiologie, UZ Leuven) op het 38e jaarlijkse congres van de Belgian Society of Cardiology (BSC, februari 2019).
Patiënten met coronair hartlijden krijgen een multidisciplinaire behandeling bestaande uit o.a. medicatie, educatie, psychologische begeleiding, dieetaanpassingen en rookstop. Maar, het grootste en belangrijkste onderdeel van het cardiale revalidatieprogramma is de gestructureerde fysieke training...
Google ontwikkelde samen met Verily een AI algortime om hartziekten op te sporen via het oog en samen met DeepMind een algoritme om oogziekten te detecteren in medische beelden.
Volgens meerdere recente studies is de incidentie van plotselinge dood gedaald bij patiënten met hartfalen die hebben deelgenomen aan studies die het effect onderzochten van geneesmiddelen die interfereren met de sympathische tonus en het renine-angiotensine-aldosteronsysteem.
Hoe sneller het lisdiureticum wordt toegediend bij acuut hartfalen, des te lager is de ziekenhuissterfte.
Volgens een Canadese studie zouden patiënten die een pneumonie hebben ontwikkeld, meer risico op hartfalen lopen.
Biedt een driedimensionale echografie een meerwaarde bij plaatsing van de ventriculaire elektroden bij patiënten met hartfalen die in aanmerking komen voor cardiale resynchronisatietherapie?
Een Canadees prospectief cohortonderzoek van bijna 5.000 gevallen van tussen 2000 en 2002 gedocumenteerde community acquired pneumonie heeft het effect van die infectie op het latere risico op hartfalen geëvalueerd.
Een Japanse groep heeft de gegevens doorgenomen van de beroemde BARI 2-studie (Bypass Angioplasty Revascularization Investigation in type 2 diabetes) om het effect van β-blokkers op de morbiditeit en de mortaliteit te ramen.
Een albuminespiegel ≤ 3,5g/dl is een onafhankelijke voorspeller van hartfalen en ziekenhuissterfte bij patiënten die zijn opgenomen wegens een acuut coronair syndroom.
Diabetes heeft een ongunstige invloed op de evolutie van hartfalen met een gevrijwaarde ejectiefractie in termen van kliniek, echografische bevindingen en incidentie van accidenten.
Een placebogecontroleerde fase 2B-studie heeft aangetoond dat Ixmyelocel-T het aantal accidenten bij een gevorderd hartfalen significant kan verlagen.
Er is wat te zeggen voor plaatsing van een interatriale links-rechtsshunt bij hartfalen met een verminderde ejectiefractie. Dat principe zou zelfs in een aantal gevallen ook nuttig kunnen zijn bij hartfalen met een gevrijwaarde ejectiefractie.
Peripartale cardiomyopathie en idiopathische gedilateerde cardiomyopathie hebben afgeknotte varianten van het titinegen gemeen.
Een casus-controleonderzoek heeft het risico op hartfalen gemeten bij type 1-diabetes.
Hebben β-blokkers echt eerst een negatief inotroop effect? Is dat een reden om patiënten met systolisch hartfalen die nochtans beproefde behandeling te ontzeggen?
Naast de vooruitgang in de farmacologie en op het stuk van devices zou telemonitoring van de vitale parameters met telefonische ondersteuning het aantal ziekenhuisopnames en de sterfte kunnen verlagen.
Bijna 10% van de patiënten die met antracyclines worden behandeld, ontwikkelt cardiotoxiciteit. Voor het herstel van de hartfunctie is het belangrijk die cardiotoxiciteit tijdig te herkennen en te behandelen.
De polsdruk heeft een voorspellende waarde bij hartfalen met verminderde ejectiefractie. Is dat ook zo bij hartfalen met een gevrijwaarde ejectiefractie?
Een post-hocanalyse van EXAMINE lijkt erop te wijzen dat alogliptine niet gepaard gaat met een verhoogd risico op hartinsufficiëntie bij patiënten met type 2-diabetes met een recente voorgeschiedenis van acuut coronair syndroom. Enkele cijfers en commentaar van twee experts.
COPD-patiënten die in het ziekenhuis worden opgenomen wegens acuut hartfalen, lopen een hoger overlijdensrisico na ontslag uit het ziekenhuis. Hun behandeling zou moeten worden verbeterd.
Als bij behandeling van hartfalen met resynchronisatietherapie (CRT) via een implanteerbare defibrillator de ejectiefractie weer normaal wordt, kan een ‘downgrading’ naar resynchronisatie met een pacemaker worden overwogen.
Bij patiënten die lijden aan hartfalen met bewaarde linkerventrikelejectiefractie is rechterventrikeldisfunctie prognostisch ongunstig. “It is time to look at heart failure with preserved ejection fraction from the right side.”
Obesitas wordt beschouwd als een onafhankelijke risicofactor voor hartfalen, maar bij patiënten met hartfalen correleert obesitas met een lagere sterfte.
Naar een mededeling van dr. Nicolas Girerd (Nancy, Frankrijk) tijdens het jaarlijkse congres van de ‘Société Francophone de Diabétologie’ (Parijs, maart 2014) In de Europese aanbevelingen wordt de therapeutische strategie voor hartfalen duidelijk beschreven. We kunnen ons afvragen of die aanbevelingen aangepast moeten worden voor diabetespatiënten. Een analyse van de studieresultaten naargelang van de aan- of afwezigheid van diabetes bij de deelnemende patiënten geeft een antwoord op die vraag. Published ahead of print.
De chemotherapie bij kanker is de laatste jaren sterk veranderd, waarbij er een almaar grotere plaats wordt voorbehouden aan versterkende combinaties en ‘gerichte’ geneesmiddelen. Dat heeft tot gevolg dat de patiënten nu langer kunnen worden behandeld met meerdere opeenvolgende ‘lijnen’ van chemotherapie, en dat ook hoogbejaarde patiënten kunnen worden behandeld. Dat heeft dan weer geleid tot het optreden van nieuwe bijwerkingen, vooral cardiale bijwerkingen. De pathofysiologie van cardiale bijwerkingen is complex en ze vergen een passende behandeling. Een samenvatting van de presentaties van Josep Tabernero (Oncologie, Barcelona) en Thomas Suter (Cardiologie, Bern) tijdens het ESMO-congres (European Society for Medical Oncology) in Milaan.
Een frequente complicatie van chemotherapie met anthracycline is hartdecompensatie en de overleving op vijf jaar is zelden hoger dan 50%. Deze patiënten moeten dus nauwlettend worden opgevolgd, maar jammer genoeg kunnen we niet voorspellen welke patiënten het hoogste risico lopen...
De voorstellingen van de aanbevelingen 2012 vormde het hoogtepunt van het afgelopen Heart Failure Congress van de European Society of Cardiology. De nieuwe versie bespreekt de vernieuwingen op het vlak van medische behandelingen, beslissingsalgoritmen en technologieën.
De keuze tussen de twee opties ligt niet altijd voor de hand. Aangezien noch de literatuur, noch de internationale aanbevelingen een duidelijk antwoord bieden voor alle situaties, is het vaak het klinisch gezond verstand dat de doorslag geeft.
In mei van dit jaar voerde het team hartchirurgie van de ziekenhuissite Mont-Godinne, onder leiding van dr. Antoine Guédès en dr. Michel Buche en in nauwe samenwerking met de diensten anesthesie/reanimatie en radiologie, met succes een endovasculaire transplantatie uit van een valvulaire endoprothese via de dijbeenader (Sapiens XT-Edwards) in een valvulaire, tricupidale, vernauwde bioprothese (Transfemoral Percutaneous Valve-in-Valve Implantation for a Failed Tricuspid Bioprosthesis). Het was de eerste maal dat een dergelijke ingreep in ons land werd uitgevoerd. Wereldwijd werd de ingreep voordien enkel gedaan door het team van het Bichat-ziekenhuis in Parijs.
BHL Vol. 30 Nr. 1
Schrijf u gratis in op onze wekelijkse nieuwsbrief en ontvang het laatste nieuws en nog veel meer ...
