Door zes minuten per dag de fysieke activiteit van mensen te meten met een smartphone, ontwikkelden onderzoekers een voorspellend model voor het mortaliteitsrisico op vijf jaar. Ze ontwikkelden het model met behulp van gegevens van meer dan 100.000 mensen. Het is even betrouwbaar als de looptest en zelf ingevulde vragenlijsten.
Het lijdt geen twijfel meer dat een zittende levensstijl een cardiovasculaire risicofactor is en dat lichaamsbeweging kan bijdragen tot een goede gezondheid. De snelheid van lichamelijke activiteit is gecorreleerd met het mortaliteitsrisico. Hart- en longpatiënten vertragen of stoppen bijvoorbeeld als ze buiten adem zijn. De zes-minuten wandeltest levert zulke informatie op. Sensoren kunnen ook de hoeveelheid en de kwaliteit van iemands activiteit meten. Het is dus theoretisch mogelijk om het vijfjarige overlijdensrisico van een persoon te schatten door het lopen te analyseren. Maar dergelijke sensoren, bijvoorbeeld in fitnesshorloges, worden niet door iedereen gebruikt.
In PLOS Digital Health beschrijven onderzoekers van de University of Illinois (USA) hoe zij de techniek hebben aangepast aan de smartphone, waarvan de goedkopere modellen al met sensoren zijn uitgerust.
Ze analyseerden de fysieke activiteitskenmerken van 100.683 mensen die een week lang een versnellingssensor om hun pols droegen. Deze mensen kwamen uit een groot cohort, de UK Biobank. Dat is een database met informatie over de gezondheid van een half miljoen Britten. De wetenschappers vergeleken het activiteitenprofiel van de deelnemers met hun gezondheid en overleving na vijf jaar. In het UK Biobank cohort overleed 2% van de mensen gedurende deze periode.
Vervolgens bouwden ze hun voorspellend mortaliteitsmodel door alleen de gegevens van de sensoren te bewaren die door een gewone smartphone kunnen worden geregistreerd. De opname betreft het lopen en gebeurt in twaalf periodes van telkens 30 seconden. Dit voorkomt het probleem dat het niet mogelijk is 24 uur per dag data te registreren. Uit de validatie van het voorspellende model bleek dat het qua betrouwbaarheid vergelijkbaar was met de looptest en de zelf ingevulde vragenlijsten. Het nieuwe model biedt een betrouwbare en toegankelijke manier om het cardiovasculaire risiconiveau van een persoon in te schatten.
