Patiënten met hartfalen vertonen vaak ademhalingsproblemen tijdens de slaap. Die laatste verhogen de activiteit van het sympathische zenuwstelsel en de morbiditeit en mortaliteit. De behandeling hangt af van het type slaapapneu: obstructief of centraal. CPAP is doeltreffend bij een obstructieveslaapapneusyndroom (OSAS). Over de behandeling van centrale slaapapneu is er echter nog veel onduidelijkheid.
Tot op heden was het volgens de Amerikaanse aanbevelingen mogelijk om de diagnose van slaapapneusyndroom te stellen met polysomnografie in de slaapkliniek of met diagnostische tests thuis. Maar de tijden veranderen…
Het obstructieve slaapapneusyndroom gaat gepaard met een stijging van de cortisolspiegel, ook bij niet-zwaarlijvige patiënten. CPAP gaat dat effect tegen en zou dus bepaalde vormen van comorbiditeit, zoals hypertensie, kunnen voorkomen.
De incidentie van slaapapneusyndroom blijkt verhoogd te zijn bij patiënten met een acuut coronair syndroom.
Welke test om na te gaan welke COPD-patiënten je naar het slaaplaboratorium zou moeten verwijzen?
… en ik zal je zeggen hoeveel kans je loopt op diabetes en coronairlijden.
[Researchafdeling Neuropsychologie en Functionele Beeldvorming van het Center for Research in Cognition and Neurosciences (CRCN) en het ULB Neuroscience Institute (UNI), Université Libre de Bruxelles (ULB), Brussel] In dit artikel worden de negatieve gevolgen van een algemeen slaaptekort op de gezondheid besproken, en dan vooral het risico op diabetes. Een slaaptekort vergroot immers het risico op de ontwikkeling van diabetes type 2. Epidemiologische studies bevestigen deze gegevens: twee meta-analyses, waaronder prospectieve studies, tonen aan dat te weinig slaap (minder dan 6-7 uur per nacht) kan worden gelinkt aan een hoger risico op de ontwikkeling van diabetes. Een onregelmatig slaappatroon, zoals dat van iemand die in shifts werkt, leidt niet alleen tot een slaaptekort, maar ook tot zogenaamde ‘circadiane ritmestoornissen’, of een inwendige desynchronisatie die het risico op de ontwikkeling van diabetes gelinkt aan slaapgebrek kan verhogen. De mechanismes die daarvoor verantwoordelijk kunnen zijn, worden aangehaald. Op de vraag of het omgekeerde – dus méér slaap – een gunstig effect heeft op het risico om diabetes te ontwikkelen, blijft de wetenschap voorlopig het antwoord schuldig. In een volgende fase van het onderzoek moeten de mogelijke effecten van een aangepast slaappatroon op prediabetici en/of diabetici worden getest. Published ahead of print.
BHL Vol. 30 Nr. 1
Schrijf u gratis in op onze wekelijkse nieuwsbrief en ontvang het laatste nieuws en nog veel meer ...
