De evaluatieschalen waarin de ‘traditionele’ cardiovasculaire risicofactoren zijn opgenomen, van het type SCORE (Europa) of Framingham (Verenigde Staten), worden terecht aanbevolen om de kans op events te evalueren bij asymptomatische patiënten zonder bevestigde cardiovasculaire antecedenten. Met deze schalen kunnen subgroepen met een zeer laag of net een zeer hoog cardiovasculair risico worden geïdentificeerd.

Jammer genoeg behoort een aanzienlijk deel van de patiënten tot de groep met een gemiddeld risico, en vooral in deze groep komen de meeste cardiovasculaire accidenten voor. Er is dus nood aan nieuwe tools waarmee we in deze groep de patiënten die een verhoogd risico lopen op een cardio- of cerebrovasculair accident, beter kunnen identificeren.

Het zou in deze context nuttig kunnen zijn om de functie en de arteriële structuur op een niet-invasieve manier te evalueren, om zo patiënten met subklinische atheromatose of een verhoogde arteriële stijfheid vroeg op te sporen. De beste technieken om deze doelstelling te bereiken, zijn een meting van de enkel-armindex, maar ook een meting van de dikte van het intima-mediacomplex van de halsslagader, de snelheid van de pulsgolf en de coronaire calciumscore.

Ten opzichte van punctuele metingen van de biologische parameters, die aanzienlijk kunnen variëren in de loop van de tijd (traditionele cardiovasculaire risicofactoren en ‘nieuwe’ biomarkers), hebben deze technieken het voordeel dat ze de gecumuleerde blootstelling aan bekende en onbekende cardiovasculaire risicofactoren over verschillende jaren weerspiegelen. Bovendien kan er bij gelijke blootstelling van uitgegaan worden dat met deze technieken patiënten kunnen worden opgespoord die genetisch voorbeschikt zijn om vasculaire schade en in fine ernstige complicaties te ontwikkelen.

Dit verklaart waarschijnlijk hun verhoogde predictieve waarde ten opzichte van de traditionele risicofactoren en de hierop gebaseerde risico-evaluatieschalen.

Meting van de dikte van het intima-mediacomplex van de halsslagader, van de snelheid van de pulsgolf en van de coronaire calciumscore. Drie technieken die stilaan het klinische tijdperk betreden en die hier, samen met de kwestie van de uitbreiding van asymptomatische arteriële stenose, in aparte teksten aan bod komen.